Ik eet elke dag blauwe bessen in mijn kwark als ontbijt. Omdat verse blauwe bessen een beetje te duur zijn, pak ik ze altijd uit de diepvries. En dan natuurlijk het liefste zo’n zak en niet een kartonnen pakje. Een zak van 750 gram kost €3,27. Dat is per kilo €4,36, terwijl een pakje van 250 gram nu €1,82 kost en je dan dus ineens een kiloprijs van €7,28 betaalt. Absurd verschil natuurlijk voor bessen die uit pak en uit zak identiek zijn en smaken.
Wat me dan laatst best een beetje kwaad maakte, was dat in mijn plaatselijke Dekamarkt de zakken op waren. Ik kon wel een pakje kopen, maar de zakken waren spoorloos. Ik besloot dan maar naar de Vomar te lopen die iets verderop zit. En uiteraard; daar ook op. Met 2 pakjes en een hoop onvrede kwam ik weer naar buiten.
Een week later waren de zakken bij de Dekamarkt nog steeds op. Twee weken later ook. Ik begon me toch zorgen te maken, dus ik zei maar eens tegen de caissière: “Ik grijp telkens mis bij de diepvrieszakken blauwe bessen, misschien moeten jullie die weer even bij bestellen.” De caissière antwoordde: “Daar ga ik niet over, dus ja, jammer.” Het bloed klopte meteen tegen mijn slapen en ik kwam nu niet alleen zonder zakken, maar met woede naar buiten.
Een dag later moest ik weer een boodschap doen en het schap was weer vertrouwd leeg. Ik besloot er een missie van te maken en zocht het hogerop door naar de servicebalie te lopen. De vrouw, ik denk assistent supermarktmanager, liep naar het schap, bukte, beoordeelde, kwam terug en zei: “We verkopen helemaal geen zakken.” Ik interpreteerde verkeerd en zei: “Nee, dat snap ik, want uit een leeg vak kun je weinig verkopen.” Ze reageerde kribbig: “Nee, helemaal niet, het zit niet in ons assortiment.” Mijn missie was voorbij, ik had hier geen zin meer in. Ik wist zeker dat haar uitspraak niet klopte, maar het was zinloos om daarover te discussiëren.
Gisteren was het vak met de zakken weer gevuld. Ik had meteen zin om naar de medewerker van de servicebalie toe te lopen om aan haar te laten zien dat ze ongelijk had. Als een soort Ruud van Nistelrooij die vanwege het missen van een penalty eerst werd uitgelachen door een verdediger van voetbaldwerg Andorra, maar later in de wedstrijd wraak op die verdediger nam door, nadat hij wel scoorde, cynisch voor het gezicht van de verdediger te gaan juichen.
Ik stak 2 handen in de lucht, juichte richting een voorbijganger en pakte 2 zakken. Zo was het ook wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten