Ik voel me niet lekker vandaag. Ik heb slecht geslapen, een beetje keelpijn en een soort algeheel gevoel van lamlendigheid. Het is niet zo erg dat je niet kan werken, maar wel weer erg genoeg dat het werken vervolgens niet vlekkeloos gaat.
In zulke gevallen denk ik altijd terug aan vroeger. Als ik ziek was, kreeg ik een beschuitje met suiker en een kopje thee. En dan mocht ik videobanden kijken, terwijl ik op de bank lag met mijn kussen en mijn dekbed. Als ik daar lag, werd er de hele tijd voor me gezorgd, met fruit, beschuitjes en thee. Stiekem was het best leuk om ziek te zijn, mits het 1 dagje duurde dan natuurlijk.
Michael Jackson’s Moonwalker ging voor de 140ste keer de videorecorder in. Daarna keek ik de officiële Oranje op het EK ‘88 videoband. En ik wilde altijd ‘Als je begrijpt wat ik bedoel’ kijken, de film over Ollie B. Bommel en Zwelgje. Zo’n film die leuk begon, maar altijd eindigde met tranen over mijn wangen als Ollie in de bergen liep en schreeuwde “Zweeeelggjjeeeee!”
Maar Zwelgje hoorde bij het ziek zijn. En die tranen werkten misschien ook wel reinigend, of op zijn minst een beetje helend. Alle ellende liep dan naar buiten. Misschien moet ik nu ook wel even een potje gaan janken om me weer beter te voelen. Zou Zwelgje op Netflix staan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten