De beste Nederlandstalige Hip-Hop albums volgens Nick Hoogzaad

De eerste Nederlandstalige rap die ik hoorde, was “Moordenaars” van Osdorp Posse. Ik vond het gelijk fantastisch. Ik luisterde al naar raps van oa. NWA, Dr. Dre, Ice Cube en Ice-T, maar bij het horen van Moordenaars wist ik direct dat dit wel eens echt mijn shit kon worden. Dit was hard, lomp, rauw en bruut. Dit kwam direct bij me binnen zonder dat ik lyrics moest uitzoeken en vertalen. Als twaalfjarig jochie snapte ik dit, voelde ik dit en wilde ik er vooral heel veel meer van.

Ik ging op zoek naar meer en vond in 1994 de eerste 3 releases van Osdorp Posse en De Posse: Nederhop Groeit. Vanaf dat moment zat vrijwel iedere dag 1 van die releases in mijn walkman. Niet veel later aangevuld met Afslag Osdorp en alle andere releases van Djax Records.

Ik checkte alles. White Wolf, Ouderkerk Kaffers, West Klan. En De Posse Deel 2 was helemaal de shit. Mede dankzij rapmetal-acts als Neuk & Space Marines. Ik kocht ook alles. Zuid Oost, Casto, Onkruid, Uitverkorenen, Vaardigheid, Dr. Doom, Spookrijders, ABN, 2 Zwaard, Nest en ik kocht zelfs Gem Quarter en De Gekste NUA aan het einde van de Djax reeks. Rond ‘99 was de magie van Djax wel een beetje uitgewerkt en begon de hegemonie van onder andere Extince en  Brainpower.

Daarnaast begon het internet een belangrijke bron voor nieuwe muziek te worden. D.A.C., D-Men, Spacekees & Terilekst, VSOP, Duvel en nog veel meer (en nog meer) leerde ik online kennen. Er was een punt dat ik precies wist wie er bezig was, waar en met wat. In die tijd begon ik zelf ook actief te worden met mijn eerste crew HHLB en ook wij hadden mp3’s online op hhlb.net. Mooie tijd.

Het was een mooi en kleine community die daarna ontplofte tot de huidige scene die meer rappers dan slagers bevat. Iedereen rapt en daar weer de broertjes van, die rappen ook. En dat is ook goed, want het zorgt ervoor dat de “top” steeds beter wordt.

Ik checkte Nederlandstalige Hip-Hop gedurende de jaren dat ik zelf rapte niet alleen als liefhebber, maar ook als rapper om een analyse te kunnen maken van de concurrentie. Ik wilde me blijven ontwikkelen en anderen aftroeven. En ik denk dat dit voor iedereen geldt. En met iedere volgende generatie is er weer een jaarring vol ontwikkeling toegevoegd aan de vaderlandse Hip-Hop stamboom.

Maar goed, het wordt me vaak gevraagd. Dus bij deze...

De beste Nederlandstalige Hip-Hop albums volgens Nick Hoogzaad:

Eervolle vermeldingen:

Spookrijders - Klokkenluiders van Amsterdam, Neo & Manu - Verwarring, N7N - Kwaad Tegen Kwaad, Brainpower - Verschil Moet Er Zijn, Rico & ART - Irie, Fresku - Fresku, Manu - De Vloek Op De Overvloed, Onderhonden - Subwoefers, Opgezwolle - Spuugdingen Op De Mic, Typhoon - Tussen Licht en Lucht, Brainpower - Door Merg & Brain, D.A.C. - Professioneel Chillen, ABN - Abnormaal, Def P - Cryptokilostijl, Extince - Vitamine E, Kohfie Konnect - HETISZOVER, Sticks & Delic - Fakkelteit, Diggy Dex - Verhalen Vanuit De Sofa, BRAAF! - De Last Van Mijn Schouders, Uitverkorenen - Van Wieg Tot Graf, Kombo - Kombo en alle “De Posse’s”.

En natuurlijk:

HHLB - Overschrijding, Boventoon - Voorproef, Boventoon - Rauw en vol Emotie, Sluwe Voszz - Vrije Emotie, Sluwe Voszz - Gevangen Emotie en Sluwe Voszz - Spiegelbeeld. Ik mag dat doen.

Nummer 10: Mach & Jesse - Onkruid

Als je deze plaat aan een jonge Lil’ Kleine fan laat horen, zal hij je aankijken of hij water ziet branden. Dit snap je niet als je er niet was toen het uitkwam. En als je er wel was, vind je het dope, dat kan niet anders. Ik althans wel. Funky rauwe beats, bizarre raps en een eigen sound. Dit was de eerste Nederlandstalige rapplaat die ik meerdere keren moest luisteren om alle lyrics goed te begrijpen. Vooral de lyrics van Jesse gingen diep. Ik geniet nog steeds van tracks als “Onkruid”, “Uit je dak”, “Moordzaak”, “Levenslessen”, “Shit, weer geen hittt” en uiteraard de posse cuts “Pot-Ver Ju” en “Neukende Politie Deel 3” met een heerlijke verse van Clyde van Spookrijders.

Nummer 9: Spacekees & Terilekst - Spacekees & Terilekst

Dit is misschien niet voor iedereen een onbetwiste rapclassic, maar ik heb iets met dit album. Het tomeloze enthousiasme van Spacekees en de lomp brute rapstijl van Terilekst, de tegenstelling kan nauwelijks groter, maar toch werkt het. En dat komt door 2 dingen: 1) humor en 2) de ontzettend dikke beats van Terilekst. Kees en Turrie ontmoeten elkaar op het hetzelfde humorlevel waar ik me toevallig ook bevind. Daar kom ik aan, ille stijen, daar kom ik aan, boem, knal, zyeah. Ik moet regelmatig echt hardop lachen. En ik knik mijn kop op tracks als “Perenplan”, “De Terugkomst van de Hollandsche B-Boy”, “Carnaval in Venray”, “Stillevens” en “Hard Als Steen”.

Nummer 8: Osdorp Posse - Vlijmscherp

Dit album heeft me behoorlijk beïnvloed als tiener. Niet alleen vond ik alles dat Def P op dit album zegt natuurlijk ook, maar het zette me ook aan tot het zelf schrijven van teksten. Het album stamt nog uit de tijd dat ik met mijn walkman door de straten banjerde om kranten te bezorgen. Rappend liep ik van deur tot deur. En ook tijdens liveshows genoot ik extra van de tracks van dit album, de absolute classics. Tracks als “De meest gediste groep”, “Dood Aan De Radio”, “Steek ‘m op!” en uiteraard “Geen Slaap Tot Osdorp” zijn en blijven stuk voor stuk klassiekers. De ongepolijst rauwe boombap sound van Vlijmscherp werkte verslavend en concepten als “De Nachtmerrie van een Terrorist” waren origineel en grappig. Ik heb dit album zo vaak beluisterd en I love it.

Nummer 7: D.A.C. - DiDACtici

Vanaf het moment dat ik D.A.C. online was tegengekomen, keek ik uit naar het album. Ik kocht het in dezelfde week als dat het uitkwam en kreeg er direct een Wu-Tang gevoel bij. Niet zozeer qua sound, maar wel qua “supergroep”. In een normale crew gaan de rappers vaak een beetje op elkaar lijken, maar in D.A.C. heeft iedereen zijn eigen stijl. En die variatie komt het album ten goede, omdat er continu iets nieuws gaande is. Daarnaast passen deze beats ook ultiem in mijn straatje, boombap beats met lekkere samples, ik voel ze. Vooral tracks als “De Grote Schoonmaak”, “De Laatste der Mohikanen”, “Maak Kennis Met Klasse”, “Maak Plaats”, “Rappatak” en “Zoveel Meer” blijf ik dope vinden. Okay, en “Fruitmand uit Duitsland” is natuurlijk ook prima.

Nummer 6: Opgezwolle - Vloeistof

Opgezwolle maakte al indruk met Spuugdingen, maar het tweede album Vloeistof gaat nog een stapje verder en is echt andere en vooral smerig lekkere koek. De beats van Delic zijn huzarenstukjes en Sticks & Rico hebben zich op dit album ontwikkeld tot twee van de beste mc’s van Nederland. De sound van Vloeistof is echt dik en het album staat vol met anthems als “Verre Oosten”, Tjappies & Mammies”, “Tempel”, “Concept of Niet” en “Vraag & Antwoord”. Als je het album destijds kocht, kreeg je er een lege cd bij. Hierop kon je het album Brandstof zetten dat je kon downloaden van hun website. Dit was natuurlijk een ultieme manier om mensen online te binden. Al denk ik niet dat ze daar uiteindelijk veel follow-up marketing voor gedaan hebben. Dus misschien was het gewoon iets aparts en vets om te doen. Brandstof was overigens wel een prima album, dus het loonde de moeite.

Nummer 5: Extince - Binnenlandse Funk

In eerste instantie zat ik nogal stevig in het Osdorp Posse kamp, waardoor ik Extince een beetje negeerde. Ik vond Def P’s disstrack Braakwater al dope zat. Totdat de clip voor “Zoete Inval” op The Box en TMF kwam. Die vond ik toch wel heel lekker. Daarom kocht ik iets later toch mijn exemplaar van Binnenlandse Funk en dat was een zeer verstandig besluit. Extince’s eerste bleek een parel. In tegenstelling tot veel Nederhop acts van dat moment, rapte Extince met een veel lossere flow, waardoor hij echte surfte tussen de golven van de funky beats. De lyrics waren wat minder in yo face dan wat nederhoppers op dat moment deden, maar daardoor eigenlijk nog veel harder. Extince krikte met zijn plaat het landelijke niveau in een ruk omhoog. Met “Binnenlandse Funk”, “Spraakwater”, “Zoete Inval” en “Kaal of Kammen” als hoogtepunten. En met misschien wel het beste Nederlandstalige rapnummer ooit gemaakt in de vorm van “4 Voeters”.

Nummer 4: Fresku - Nooit Meer Terug

Fresku is emotioneel net zo geloofwaardig als dat hij gewoon heel grappig is. En dat is heel knap. Fresku neemt je mee naar zijn wereld waar het af en toe best kut is, maar waar wel elke dag kreeft wordt gegeten. Het is huilen en lachen. En dat maakt hem een mens. En ik denk dat dit is waarom Fresku me zo raakt, hij is een mens en niet bang om alle facetten daarvan te laten zien en horen in zijn tracks. Lyrics, beats, concepten, ik voel ze. Hoogtepunten zijn "Alzheimer", "Bitchboy", "Gevangen" en natuurlijk "Zo doe je dat". Emotie en intensiteit gevangen in bars, het lijkt normaal, maar niet iedereen kan dit. Ja, ik weet het zeker, Fresku is mijn favoriete Nederlandstalige rapper.

Nummer 3: Osdorp Posse - Afslag Osdorp

Afslag Osdorp was een enorme stap voorwaarts voor Osdorp Posse na Vlijmscherp. Qua productie, sound en mix enerzijds en qua lyrics, concepten en muzikaliteit anderzijds. Dit is voor mij dan ook hét Osdorp Posse album, het magnum opus. De beats, de raps, alles is keihard, mede door samples te gebruiken van metalbands, waarmee Seda zich definitief begon te onderscheiden als producer. De teksten van Def P gaan ook verder dan alleen schoppen en boos zijn, er is ook ruimte voor wat zelfreflectie en wat serieuzere onderwerpen op tracks als “Echte Pijn”, “Zelfrespect” en “Echte Liefde”. En de typische Def P boodschap is aanwezig op tracks als “Carrière Maken” en “Godvoordomme”, maar zonder vervelend te worden. En het gros van de plaat bestaat gewoon uit superdikke Hip-Hop tracks. Favorieten zijn “De goeie in ‘t vloeien”, “Harder dan te Hard”, “Hardcore Blijft!” en misschien wel de beste Osdorp Posse track “Bietbijters en Ouwe Koekhappers”.

Nummer 2: Vaardigheid - Vers Van De Pers

Dennis, Daan & Blok hebben met Vers Van De Pers een onbetwiste rapclassic afgeleverd. En ik denk niet dat ze zich daar absoluut bewust van waren, want alles aan Vers Van De Pers lijkt op de spot gemaakt te zijn. Niet teveel nadenken, gewoon een paar toffe beats, lekker rappen, paar gekke skits en recorden die hap. Ook wanneer je kijkt naar de songtitels “Kan Nog Veel Meer”, “Wil Je Nog Meer?” en “Nog Meer” die elkaar opvolgen op het album, zie je dat ze niet echt hebben nagedacht over dit album. En juist dat geeft dit album wat extra’s. Qua sound zit Vaardigheid ergens tussen Extince en Osdorp Posse, waarbij ze eerder de zwaardere neefjes van Extince zijn. De teksten zitten vol dope bars, storytelling over grappige situaties, heerlijke lines (onverwachts als een fles uit een geest) en originele topics. Soms fantasie (“Fictie Anekdoten op Z'n Blox”) en soms hopelijk fantasie (“Blokkendoos & Ander Speeltuig”), maar altijd heel dope. Wit met met meer pit dan in een meloen zit.

Nummer 1: Opgezwolle - Eigen Wereld

Ik weet niet of het nog beter gaat worden in Nederland. Ik kan me dat nauwelijks voorstellen. Eigen Wereld is zo’n plaat waar alles aan klopt. Maar echt alles. Iedere track is conceptueel sterk en past in het Eigen Wereld thema. De beats van Delic zijn absolute buitencategorie, zo dik, zo vol, zo hard, zo dope. Er gebeurt van alles op muzikaal vlak, mede door het gebruik van diverse stem-samples die de nummers aan elkaar verbinden. Hierdoor verveelt de plaat eigenlijk nooit. En dat was sowieso al moeilijk met Rico & Sticks aan het woord. De rappers beschrijven hun wereld en doen dat zo dat ik mijn wereld daar makkelijk aan kon linken. Soms maatschappijkritisch, soms emotioneel, soms is de wereld groot en een gekkenhuis en op een ander moment is de wereld klein op een bank in het park. Maar nergens is het niet urgent. Favoriete tracks zijn “Hoedenplank”, “Balans”, “Gekkenhuis”, “Passievrucht/Bosmuis”, “Gerrit”, “Regendans” en “Park”. Eigenlijk is iedere track mijn favoriete track, want ik luister Eigen Wereld altijd van Hoedenplank tot en met Park. Als album. Als Wereld. Ik loop er weer rond.