Als ik bij mijn vriendin ben wakker geworden in Velserbroek en de buienradar me droogte belooft, ga ik altijd met de fiets naar mijn werk in Haarlem. Het is een makkelijke manier om wat extra beweging te regelen en het geeft een veel lekkerder gevoel dan nog slaperig uit je auto stappen. Of zoals hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder op de website van de Hersenstichting zegt: Voldoende beweging verhoogt namelijk de weerstand, productiviteit en creativiteit, vermindert stress en zorgt voor een betere stemming. Ik kan bevestigen dat dit klopt. Als ik heb gefietst, ben ik veel scherper dan wanneer ik met de auto ben gegaan
Zodra ik met mijn stalen ros de Velserbroekse straten verlaat en Haarlem binnenrijd, kom ik op een parcours terecht waarvan Mathieu van der Poel nog zou zeggen: “kan het iets minder?” Bulten, kuilen, omhoog stekende tegels en nog meer bulten; het fietspad van de Haarlemse rijksstraatweg is het best te vergelijken met een BMX baan. En dat allemaal omdat er bomen zijn geplant die met hun wortels het asfalt omhoog duwen.
Wanneer je er de weg niet kent (lees: precies weet waar je moet slalommen om bepaalde bulten te vermijden), klap je om de haverklap op zo’n bult, waarbij je in het minst erge geval je voorvork breekt en in het ergste geval van je fiets wordt gelanceerd en headfirst op de rijksstraatweg afstevent. Ik ben al een keer of 7 hard van mijn fiets gevallen. Nou, ok, 6 van de 7 keer om 4 uur ‘s nachts met iets teveel bier in mijn lijf, maar toch zeker 1 keer overdag en nuchter, omdat ik door een bult gelanceerd werd, terwijl ik een fietser probeerde in te halen.
Er is al jaren een oplossing voor de wortels van bomen naast fietspaden. Iets met bomengranulaat die ervoor zorgt dat bomen geen dikke, maar dunne wortels krijgen en daardoor niet de kracht krijgen asfalt omhoog te duwen, terwijl ze wel voldoende voedingsstoffen binnenkrijgen. Al jaren lees ik in verkiezingsprogramma’s voor de gemeenteraadsverkiezingen dat het fietspad van de rijksstraatweg hersteld gaat worden. En toch fiets ik al jaren iedere ochtend met gevaar voor eigen leven over die straat.
Ik hoop dat Erik Scherder een beetje trots op me is dat ik dat over heb voor beweging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten