Volgens mijn vriendin ben ik een minimalist. Ik denk dat ze daar ook wel gelijk in heeft. En dan niet zo’n minimalist die het liefste zonder huis leeft, maar wel een die zijn huis liever leeg dan vol heeft. Geen bloemen en planten, geen kaarsjes op tafel en geen rondslingerende prullaria; ik wil mijn huis netjes.
Dat werkt ongeveer zo: ik krijg een kaartje, laten we zeggen een geboortekaartje, dat leg ik eerst op tafel om er nog een dag of 3 naar te kijken, dan verplaats ik het naar een la en verdwijnt het kaartje uit het zicht en een paar weken later gaat het kaartje richting de prullenbak. De herinnering aan het kaartje zit in mijn hoofd, het gevoel van het kaartje in mijn hart en het fysieke bewijs mag weg.
En zo werkt dat met alles. Belastingaangifte gedaan? Enveloppen en aangiftebrief weg. Ook boetes, acceptgiro’s en andere rekeningen betaal ik meteen, zodat alles direct weer de prullenbak in kan. Gebruik ik iets niet, dan kan het weg. Tijdschrift uitgelezen? Weg. Krant uit? Weg. Dat is inderdaad wel eens vervelend als je wil schilderen en dan geen ondergrondje kan maken, maar als dat alles is.
En ik vind mezelf soms ook nog wel eens te laf. Als ik kaarsjes krijg met kekke kaarshouders, wil ik ze best nog wel eens een tijdje op mijn tafel zetten. Omdat ik niet ondankbaar wil zijn. En dan staat het daar zomaar ineens een maand of drie. Ook zet ik boeken die ik nooit ga lezen, wel in mijn kast. En heb ik schoenen in mijn gang staan, die ik nooit meer aantrek. Het mag echt nog wel wat rigoureuzer. Dus dat neem ik mezelf bij deze dan ook weer voor.
Bij mijn vriendin is alles anders. Daar woont een kind. Hier is helemaal geen plek voor minimalisme. Mijn stiefdochter is dol op prullaria en alles dat ze vindt kan gebruikt worden in een rollenspel of in het verhaal dat ze maakt in haar poppenhuis. Kleine schelpjes hebben een hele betekenis, een slingerend ijzerdraadje was net nog een lolly. Iedere dag schakel ik mijn innerlijke minimalist uit en geloof me, dat is heel moeilijk. Dus heel af en toe gooi ik iets weg, een stokje dat net dienst deed als staf, of een knipsel. Als niemand het mist, heb ik een geluksmomentje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten