Slaine – A World With No Skies
Op zijn eerste soloplaat neemt Slaine ons mee naar zijn hometown Boston. Als lid van La Coka Nostra en Special Teamz wist hij al indruk te maken, maar nu is het dus aan hem zelf.
Met een indringende flow en een duistere kijk op het leven laat Slaine ons meekijken naar de straten van Boston. Op “Broken” rapt hij: I ain’t write shit to glorify it or exaggerate/I ain’t write these lyrics to be shocking or to agitate/Every other week it seems I see another tragic wake/Inside this broken world full of kids who never had a break. En dat is het hele album in een notendop.
Slaine is eerlijk, rauw, duister en in ya face. De donkere boombap beats met vaak dreigende strings of pakkende gitaarmelodieën van onder andere Statik Selektah ondersteunen dit op de juiste manier en nemen je mee naar de wereld van Slaine. Die wereld bevat geweld, drugsverslavingen, moorden, misbruik, zelfmoord of zelfmoordneigingen en bedenkingen bij het geloof. Slaine wordt bijgestaan door Vinnie Paz, Reef The Lost Cauze, Q-Unique, Jaysaun, B-Real, Ill Bill & Everlast, maar ondanks de vele gasten blijft het vooral een Slaine solo-album. En dat is dope.
Je moet ervan houden. Dat is duidelijk. Ik houd ervan. Ik kan me voorstellen dat je als luisteraar af en toe denkt: kan het ook een keer iets vrolijker? Maar daarvoor moet je deze plaat niet opzetten. Daarvoor zijn andere platen. A World With No Skies luister je op donkere winterdagen. Je luistert het album als je klaar bent met alles en iedereen. Dan komt deze plaat perfect tot zijn recht.
Let op: de plaat is al gelekt, maar nog niet uitgekomen. Begin 2011 ligt deze pas in de winkel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten