Mijn gedachten gaan flink tekeer. Ik heb net de film ‘Sound Of Metal’ gekeken en ik staar voor me uit, terwijl de aftiteling wazig aan me voorbij trekt. De film gaat over een drummer die zijn gehoor verliest, terwijl hij leeft van zijn gehoor. Briljant gespeeld door Riz Ahmed die zeer overtuigend laat zien hoe fucked up het is om doof te worden. De film vertelt het verhaal van vastklampen, boos worden, alles verliezen en de complete machteloosheid. Maar het vertelt ook over controle, want ook in machteloosheid is controle te vinden. Een nieuwe controle. Ook wel bekend als acceptatie.
En acceptatie is zo moeilijk als je denkt dat een andere realiteit je beter zou staan. Of eigenlijk: als je geprogrammeerd bent om in een andere realiteit te leven. En die andere realiteit is er ook gewoon, hij draait rustig door, terwijl jij ernaar staat te kijken. Als een draaimolen die te hard gaat. Je zou erop kunnen springen, maar wel met het risico dat je van het paard afglijdt, van de draaimolen valt en dan alles kwijt bent. En terwijl je staat te kijken, gaat de draaimolen sneller en sneller en sneller. De mensen in de attractie genieten, lachen en creëren met elkaar een wereld waar jij geen deel van uitmaakt. Iedere nieuwe ronde van de molen ben je verder verwijderd van de realiteit die je zo graag wilt betreden, iedere ronde wordt het meer onmogelijk de draaimolen bij te houden.
Wat kun je doen als de keuze voor je wordt gemaakt? Als je niet meer welkom bent? Je kunt niets anders doen dan een nieuwe draaimolen zoeken. En dan hopen dat die nieuwe draaimolen ook leuk is. En dat zul je in het begin doen door te denken dat je van beide draaimolens een grote nieuwe draaimolen kan maken. Je zoekt controle over je oude situatie. Maar er is geen oude situatie, er is alleen een nieuwe situatie. En godverdomme, wat is dat frustrerend.
In de film krijgt de drummer het advies te gaan schrijven als hij gefrustreerd is. Schrijven tot hij weer kalm is, schrijven tot controle. En dat is wat ik hier ook doe. Ik verwerk de film en gebruik het als metafoor. Dus sorry, dit stuk is niet voor jou, het is voor mezelf, ik ga weer terug naar mijn nieuwe draaimolen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten