Als ik mijn boterhamzakje openmaakte in de grote pauze op de middelbare school, was de kans op kokosbrood als beleg toch zeker wel 90%. En als de temperatuur boven de 20 graden uitkwam, was dat boterhamzakje veranderd in een gesmolten suikerballetje met brood dat roze aan binnen- en buitenkant was. Genieten hoor. Ik snap eigenlijk nu pas waarom ik in het laatste lesuur altijd moeite had om mijn ogen open te houden. De suikerdip na kokosbrood was real.
Helemaal als je weet dat ik in het voorvakje van mijn rugtas ook meestal wel een blikje First Choice cola vond. En in iedere kleine pauze zo’n verpakking met 3 van die Sultana’s at en een pakje chocolademelk van O’Lacy’s dronk. En als ik wat geld bij me had, kon ik voor 65 cent een flink stuk speculaas kopen in de kantine. Of we liepen met dat geld naar de bakker verderop om uienkruiers en ham/kaas croissants te bestellen, en op te laten warmen in de oven om ze lekker warm op te kunnen peuzelen.
Ik had trouwens ook wel eens speculaas op brood. Dan kocht ik gewoon een Bounty in de kantine. Die was wel een gulden in plaats van 65 cent, maar ik moest toch mijn dagelijkse dosis kokossuiker hebben.
Als ik geschiedenis had in het zevende uur, trok ik het vaak echt niet meer. De docent geschiedenis meneer Van Schie had ook nog eens de gave een verhaal te vertellen op zo’n manier dat hij er dumbbells van 50 kilogram mee aan mijn oogleden bevestigde. Ik viel gewoon altijd in slaap en had daar ook een hele tactiek voor. Ik zorgde allereerst dat ik uit zijn gezichtsveld bleef, door achter iemand te gaan zitten. Vervolgens liet ik mijn hoofd op zo’n manier op mijn hand rusten dat ik met mijn vingers mijn ogen kon afschermen. Zo kon ik de les iedere keer weer prima aan de binnenkant van mijn ogen bekijken.
En dat allemaal dankzij kokosbrood. Ik moet er echt niet aan denken daar ooit nog eens mijn tanden in te zetten. Misschien als ik die tanden kwijt wil, maar anders echt niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten