Mijn beleving: Compton: A Soundtrack By Dr. Dre

Het is vrijdag 7 augustus 2015. Vandaag is Dr. Dre day. Zijn nieuwe album Compton: A Soundtrack By Dr. Dre staat al de hele dag en afgelopen nacht op repeat. En omdat ik in de ban ben van dit album, google ik het ook. Ik zie recensies, waarbij 4 uit 5 sterren gegeven wordt. En dat terwijl het album nog geen 24 uur uit is. Ik zie zelfs een recensie die de verse van Eminem een dissonant op het album noemt. Wacht even hoor, dit gaat niet goed. Hier klopt iets niet.

Een recensie binnen 24 uur moet eigenlijk verboden worden. Je hebt echt nog niet alles meegekregen van het album en zeker niet van dit album. Het is zo rijk aan muzikaliteit, goede lyrics en gevoel, dat kun je niet in een paar uur geabsorbeerd hebben. En dan ook nog Eminem’s verse een onderbreking van het verhaal noemen. Het verhaal van Dr. Dre. Dat volgens mij voor een groot deel door Eminem is ingevuld. En dat zou een dissonant zijn. Dat lijkt me toch niet.

Want even zonder dollen. Die verse van Eminem op Medicine Man is natuurlijk  1 van de hardste verses sinds het gesneden brood. Sowieso zit Eminem de laatste tijd op een goudmijn, gevuld met dope verses, maar deze lijkt uit de diamantmijn te komen. En hoe kun je nou twijfelen aan een mc die zegt: All I did was say what I'm feeling when the vocal booth calls.

Maar genoeg over Em. Het is Dre Day! En laat er geen twijfel over bestaan, Dre verdient natuurlijk 5 dikke sterren met een griffel voor deze plaat. Ik kan niet begrijpen dat sommige mensen een 2001 deel 2 hadden verwacht, of een meer oldschool sound. Kom op, het is Dr. Dre, die bepaalt de sound altijd en herhaalt zichzelf niet. Dre is progressief. Altijd al geweest. Had je nou echt verwacht dat hij een stoffige G-Funk 1992 beat zou gaan afstoffen?

Wat mij betreft is er trouwens nog genoeg te smullen voor de oldschool liefhebber. Compton geeft je die oldschool Dre sound, maar dan wel in een nieuwe jas. Hip-Hop heads rocken immers ook geen Karl Kani meer. De sound is superdik, met die echte Dre basslines, symfonische arrangementen, heerlijke trompetsolo’s, gitaarpartijen en gelikte productie. Ik trek eigenlijk continue mijn gezicht in de grimey face, het universele teken om mee aan te geven dat een beat vet is.

En DJ Premier staat ook nog op het album!

Dr. Dre komt sharp as fuck op de mic. En ik weet: hij heeft die lyrics niet geschreven. Maar het is wel zijn verhaal, verteld met zijn woorden en in een bijna vernietigende flow. Dre klinkt agressief, fanatiek en hongerig. En daarmee tilt hij iedere perfecte beat naar een nog grotere hoogte. En uiteraard laat hij ruimte aan anderen om te shinen. Ice Cube komt ouderwets agressief, Snoop is weer eens hardcore, Game toont zich een beest op de mic, Xzibit en COLD 187Um murderen de beat, King Mez en Jon Connor zijn dope en natuurlijk Kendrick, wow, Kendrick.

Kendrick Lamar is inmiddels wel een top 5 rapper. Zijn lyrics en flows lijken van een andere planeet te komen. Zo strak, zo soulvol, zo jazzy, zo recht in yo face. Fantastisch. Net als de bijdrages van zanger Anderson .Paak die met zijn D’Angelo-achtige stem op meerdere tracks kippenvel bezorgt. It’s all in a day’s work is tot nu toe, mede door hem, een favoriet.

En de lyrics van dit album bevatten zo veel meer diepgang dan al het eerdere werk van de doctor. Uiteraard, dat is enigszins logisch wanneer je Eminem en Kendrick Lamar in je schrijfteam hebt, maar we zijn inmiddels wel ver verwijderd van de gangstarap van 2001. En dat is goed. Dit is het verhaal van Dr. Dre, het verhaal van de beste Hip-Hop producer van de wereld. Het verhaal van een legend.

I used to be a starving artist so I would never starve an artist

This is my passion, it's where my heart is

It gets the hardest when I think about the dearly departed

Like the nigga I started with

I know Eazy can see me now, looking down through the clouds

And regardless, I know my nigga still proud

It's been a while since we spoke but you still my folks

We used to sit back, laugh and joke

Now I remember when we used to do all-nighters

You in the booth and Cube in the corner writing

Where Ren at? Shout out to my nigga Yella

Damn, I miss that

Shit, a nigga having flashbacks

Ik kan hier gewoon van genieten. Dit is Dre in topvorm. 
Dit is een album in plaats van een verzameling van losse tracks. 
Een concept, waarin we meegezogen worden in de wereld van Dre. 
En ik verblijf er de komende tijd, want deze plaat gaat op repeat. Deze plaat gaat op repeat. Deze plaat gaat op repeat. Deze plaat gaat op repeat. Deze plaat gaat op repeat. Deze plaat gaat op repeat.

Klik hier nu maar: https://itunes.apple.com/us/album/compton/id1025137696