zaterdag 11 december 2021

Jaarlijst 2021 - Mijn favoriete albums

Weer een jaar zonder liveshows. Althans, bijna geen liveshows, want ik heb gelukkig Amenra kunnen zien spelen in het openluchttheater in Nijmegen. Verder was het opnieuw een jaar voor de koptelefoon en moest vinyl, cd en spotify uitkomst brengen. En gelukkig, dat deed het. Dit zijn de 15 beste platen van 2021, waarbij iedere plaat in mijn top 5 de volle 5-sterren-beoordeling pakt. Er was echt meer dan genoeg te genieten in 2021.


 Ok, daar gaan we.

15. Hus Kingpin - Bolio: Reze Pele Rio



Rauwe rapshit. Een betere beschrijving heb ik niet. Hus Kingpin klinkt rauw, de beats klinken rauwer. Hus is zo’n mc die je niet meteen begrijpt, omdat zijn referenties niet voor de hand liggen. Je moet er moeite voor doen. Aan de andere kant is er ook geen woord Spaans aan: “I put a price on your kidney, speak up, let me know you’re with me, I need you alive long enough to put your body on an ice bucket, smack his face, keep his heart pumping, hold his arms still”. Een beetje angstaanjagend misschien zelfs wel. Hus Kingpin is de definitie van grimey en ik kan daar echt van genieten.
Favoriete tracks: Justice For Jaca, Lemgruber, Traficante Wars

14. Thrice - Horizons/East



Ik vind Thrice een fijne band. En Horizons/East is een fijne plaat. De fantastische strot van zanger Dustin, de heerlijke drumpartijen van drummer Riley en de meeslepende sound van de gitaristen, het luistert zo lekker weg allemaal. Of het gaspedaal nu stevig wordt ingetrapt op tracks als ‘Summer Set Fire to the Rain’, of juist helemaal wordt losgelaten op tracks als ‘Dandelion Wine’, het blijft boeiend. Door de opbouw, de melodieën en door de dynamiek. Hoogtepunt is albumopener ‘The Color of The Sky’ met zijn toffe drumpatroon en heerlijke vocalen. Signature Thrice wel en ja, dat is fijn.
Favoriete tracks: The Color of the Sky, Scavengers, Dandelion Wine

13. Trade Wind - The day we got what we deserved



Invloeden van onder meer DJ Shadow en Radiohead geven een duidelijke richting aan deze plaat en geven direct aan wat voor muziek dit is; sfeervol, dromerig, laidback en emotioneel. De sound van Trade Wind wordt voor een groot deel bepaald door zanger Jesse Barnett die even bezwerend als hypnotiserend zingt. Zijn anti-kapitalistische boodschap is verpakt in slimme lyrics die ook ruimte bieden voor een eigen interpretatie. Ogen dicht en genieten.
Favoriete tracks: Burning The Iron Age, DIE! DIE! DIE!, Bishop

12. Dreamwell - Modern Grotesque



Deze plaat sloopt me. Zwaar en zwaarmoedig. Het is eigenlijk helemaal geen leuke luisterervaring. En toch, hoe meer het afstoot, hoe meer het me aantrekt. Modern Grotesque is zo’n emotioneel geladen plaat dat het soms moeilijk is om het van begin tot eind te luisteren. De muziek geeft chaos, ongemak en paniek, maar kan ook melodieus en sereen klinken, om je daarna weer een gevoel van onbehagen te geven als het keihard binnenkomt. Zeker met de screams van zanger Keziah Staska die door merg en been gaan.
Favoriete tracks: Painting Myself a Darker Day, Sayaka, You Dreamt of Me I Dreamt of a Mountain of Salt

11. Mach-Hommy - Pray for Haiti



Mach-Hommy bidt voor Haïti en zijn gebeden bestaan uit punchlines, wordplay en toffe rijmschema’s. Op Pen Rale noemt hij zichzelf “very instrumental” en daar is niets aan gelogen. Mach zingt, rapt, praat en flowt iedere beat op een unieke manier kapot. Alsof hij een kameleon is en van kleur verandert als de beat verandert. Met kleine hoofdknikjes naar Jay, Pac, Mos, Wu en Doom. De eerste verse op ‘Ten Boxes - Sin Eater’ bevat Doom-level-rijmschema’s op een beat die Raekwon had kunnen kiezen voor OB4CL. Serieus, wat wil je nog meer?
Favoriete tracks: The 26th Letter, Marie, Kriminel

10. Vinnie Paz - Burn Everything That Bears Your Name



De beats bangen als vanouds, Vinnie is weer op strooptocht en dit album is opnieuw gewoon heel hard. Een Vinnie Paz album volgt over het algemeen dezelfde formule, vernieuwend is het niet, maar een hongerige Paz op beats van C-Lance, Stu Bangas en Oh No gaat bij mij gewoon altijd op repeat. En als hij dan ook nog eens raakt met ‘I'm Thinking of Ending Things’, heb je weer een waardige toevoeging aan een heel sterk oeuvre.
Favoriete tracks: Papi Wardrobe, I'm Thinking of Ending Things, Guilty Remnant Cigarettes

9. Every Time I Die - Radical



“These are desperate times,” zingt zanger Keith Buckley op ‘Desperate Pleasures’ en dat gevoel zet Every Time I Die op Radical om in een heel album. Woede is zelden beter vastgelegd dan door Every Time I Die op dit album. Vanaf albumopener ‘Dark Distance’ tot afsluiter ‘We Go Together’ is het tempo moordend en de muziek heavy. Halverwege kunnen we even op adem komen met wat voor Every Time I Die begrippen een ballad is in de vorm van het emotioneel meeslepende ‘Thing With Feathers’. Maar over het algemeen walst de band over je heen met snelle riffs, breaks, breakdowns. Het drumwerk is fantastisch en de zang loopt op iedere track precies mee op het ritme dat de band bepaalt, ook als dat ritme gek is of start en stopt en start en stopt, de woorden passen altijd precies. Dat maakt van Every Time I Die een strakke machine die sloopt.
Favoriete tracks: Post-Boredom, Thing With Feathers, Hostile Architecture

8. Silent Planet - Iridescent



Iridescent is een reis door het hoofd van zanger Garrett Russel. Een trip. Ogen dicht en gaan. Pijn, paranoia, verlies, individualisme, hopeloosheid, eindeloosheid. Alle emoties voelbaar. Alle woorden raak. En dat op muziek die net zo spannend is als de poëzie die het ondersteunt. Metalcore die net zo agressief is als progressief. Net zo melodieus, als sfeervol. Net zo mooi, als hard. De schreeuw van Garrett snijdt, de zang van gitaristen Mitchell & Thomas hecht. Silent Planet is een fantastische band.
Favoriete tracks: Trilogy, Panopticon, Alive, as a housefire

7. Architects - For Those That Wish to Exist



Architects kiest op dit album voor een meer toegankelijke sound. Iets minder heavy, misschien, maar zeker niet minder emotioneel. Sam Carter zingt zijn ass off en raakt. De band verkent, ontdekt en vindt een verdiepende laag die de muziek van Architects misschien iets toegankelijker maakt, maar vooral ook meer bezieling geeft. De heavy riffs klinken nog steeds heavy en de breakdowns breken hard, maar door gebruik te maken van blazers, strijkers en synth ontstaat niet alleen een vette sound, maar een epische sound en dat past perfect bij deze band.
Favoriete track: Giving Blood, Discourse is Dead, Animals

6. BRUIT ≤ - The Machine is burning and now everyone knows it could happen again



Ik was nooit zo’n fan van bands zonder zang, maar voor deze band maak ik graag een uitzondering. BRUIT ≤ maakt namelijk muziek die mijn hoofd masseert, mijn ziel kalmeert en mijn hart sneller laat kloppen. Prachtige composities met een epische opbouw, die je meenemen naar grote hoogten, en je overdonderen alsof het afstammelingen van Thor zelf betreft. Het album bevat slechts 4 nummers, maar wel met een totale speelduur van 40 minuten, waardoor er meer dan genoeg is om van te genieten.
Favoriete tracks: Industry, Amazing Old Tree, The Machine is Burning

5. Amenra - De Doorn



Amenra maakt poëzie van pijn en vertaalt dit naar prachtige composities die zo intens en beklemmend zijn dat je alleen maar gebiologeerd kunt luisteren. De schreeuw snijdt door de ziel en het gesproken woord voelt zo intiem dat het lijkt alsof de voordracht speciaal voor mij is opgenomen. De muziek is traag en juist daardoor heel zwaar, ieder akkoord een kanonskogel, iedere kick een stomp in de maag. Tot alles instort en er niets overblijft dan een gitaar die bezwerende melodieën tokkelt en een basis geeft aan de pijnlijke poëzie.
Favoriete tracks: De Evenmens, Het Gloren, Voor Immer

4. Hail The Sun - New Age Filth



“If you love me, then love me to death”. Zoveel passie, bezieling, onzekerheid en wanhoop, alleen al in deze zin, die de basis vormt van openingsnummer Domino, dat ik even moet slikken. En dan moet de rest nog komen. En dat komt ook. Technische gitaarpartijen zorgen voor spanning, melodie en venijn en de drums zijn out to kill. Hail The Sun maakt complexe muziek die niet direct zo klinkt en dat is knap. De muziek ligt fijn in het gehoor, maar zorgt er ook voor dat er tijdens de 33ste luisterbeurt nog iets nieuws valt te ontdekken. Het heeft ook iets episch. Alsof ik luister naar Queen, maar dan ‘on steroids’. En zanger Donovan Melero maakt die vergelijking compleet met zijn markante stem die de maniakale emotie van de band vangt in prachtige teksten en fantastische vocalen en screams. “If I love you, I'll love you to death”. Volledige overgave, dat is Hail The Sun.
Favoriete tracks: Domino, Slipped My Mind, Parasitic Cleanse

3. Knocked Loose - A Tear in the Fabric of Life



Hoe zou het zijn om je geliefde te verliezen in een ongeluk dat jij zelf overleeft? Die vraag probeert Knocked Loose te beantwoorden op A Tear in the Fabric of Life. En jezus, wat levert dat een emotioneel beladen plaat op. De maniakale schreeuw van Bryan Garris, de belachelijk zware riffs van de band en de zieke breakdowns die alles in puin achterlaten, het zijn herkenbare ingrediënten van Knocked Loose, maar niet eerder zorgden deze ingrediënten voor een maaltijd als dit. Ik ben echt zelden zo omver geblazen door muziek als door dit meesterwerk, waardoor ‘ondergaan’ ook het enige is dat juist voelt. Met ingehouden adem. En laat dat nu ook net passen bij ‘survivor’s guilt’. Je moet het ondergaan. De tering, wat een plaat.
Favoriete tracks: God Knows, Forced To Stay, Permanent

2. Evidence - Unlearning Vol. 1



Evidence gebruikt geen woord teveel op Unlearning Vol. 1, maar was zelden doeltreffender. Lyrical fenomenaal. En dat op beats die kramp in de nek veroorzaken en je mond een grimas geven, zo van, damn, dit is hard. Dit is mijn favoriete rapplaat van dit jaar en misschien wel van de laatste 10 jaar, omdat het zo raak is. Omdat ik het zelf had willen maken. Omdat Evidence me vertegenwoordigt. Muziek van een veertiger. Ik ben bijna veertig. Dit is die shit.
Favoriete tracks: Won’t Give Up The Danger, Lost In Time (Park Jams), Taylor Made Suit

1. Dvne - Etemen Ænka



Ik ben dit jaar in de ban geweest van deze plaat. Het overdondert, trekt me de diepte in en neemt me mee op avontuur. Episch. Massieve riffs vormen een schip waarmee ik de oceaan probeer te bedwingen. Bij iedere golf verdrink ik meer in de wereld van Dvne. En soms is de zee kalm en dobber ik dromend met mijn hoofd in de zon. Maar net als ik denk dat ik de ogen kan sluiten, word ik woest terug de realiteit in getrokken. De sirene wordt een schreeuw, de stilte wordt een storm. En ik geef me eraan over. Etemen Ænka is machtig.
Favoriete tracks: Towers, Omega Severer, Mleccha

Op een rij:
  1. Dvne - Etemen Ænka
  2. Evidence - Unlearning Vol. 1
  3. Knocked Loose - A Tear in the Fabric of Life
  4. Hail The Sun - New Age Filth
  5. Amenra - De Doorn
  6. BRUIT ≤ - The Machine is burning and now everyone knows it could happen again
  7. Architects - For Those That Wish to Exist
  8. Silent Planet - Iridescent
  9. Every Time I Die - Radical
  10. Vinnie Paz - Burn Everything That Bears Your Name
  11. Mach-Hommy - Pray for Haiti
  12. Dreamwell - Modern Grotesque
  13. Trade Wind - The day we got what we deserved
  14. Thrice - Horizons/East
  15. Hus Kingpin - Bolio: Reze Pele Rio


Op naar 2022...

1 opmerking: