Haerlemsche cult: Space Marines

Ik leerde Space Marines kennen in 1995, toen ze al een tijdje optraden in Haarlem & omgeving. Op dat moment hadden ze alleen demo's uitgebracht die in Haarlem & omgeving van cassette naar cassette werden gekopieerd. Ik had ook een kopie van een kopie van een kopie met daarop tracks als S.M., Tering Tyfus, Dood in de Sloot, Intro, IJsjes en Abortus ("jij bent het levende bewijs, abortus moet blijven, abortus is wijs"). En die cassette vond ik fuckin’ vet.

Maar echt. Fuckin’ vet.

Ik had in die tijd een krantenwijk. Zonder walkman bezorgde ik geen krant. Ik weet niet hoe vaak ik deze 6 nummers opnieuw heb geluisterd en weer opnieuw en weer opnieuw, maar het moet vaak geweest zijn, want het duurde meestal een uur om de kranten te bezorgen en die tape duurde nog geen 15 minuten.

En dan luisterde ik die tape natuurlijk ook nog thuis, onderweg naar school, op school en bij andere gelegenheden waar mijn walkman en ik samen aanwezig waren.

In 1996 werd duidelijk dat Space Marines een platendeal had getekend en met 2 nummers op het verzamelalbum De Posse Deel 2 zou staan, een verzamelalbum van Osdorp Posse en platenlabel Djax. Ik was ook een fan van Osdorp Posse en luisterde op dat moment ook regelmatig naar het eerste deel van De Posse. Een nieuw deel van De Posse ging er bij mij dus in als boterkoek.

De Posse 2 kwam uit toen ik mijn krantenwijk liep met nieuwe vriend discman in plaats van kameraad walkman. En zorgde voor de eerste kennismaking met groepen als Neuk!, Spookrijders en De Uitverkorenen. Maar het zorgde ook voor het overmatig kunnen beluisteren van “Slaytilost” van Space Marines, het nieuwe nummer van de twee tracks die ze aan de schijf hadden bijgedragen.

Het voelt hier net een dierentuin, ik zit erin en sta erbuiten
Tralies om doorheen te turen, schreeuwen tot je oren tuiten
Machteloos aan beide zijden, kan dan niemand mij bevrijden

En vraag me niet wat ik nu vind, een grens die scheidt niet maar verbindt.
En vraag me niet wat ik nu vind, een grens die scheidt niet maar verbindt.
En daar blijf je vrolijk onder.

Ik vond dit een belachelijk vette track. En ook vandaag de dag schreeuw ik de teksten nog mee en beuk ik mijn hoofd op en neer op de muziek. Keihard gewoon.

Space Marines was een zestal. 3 vocalisten die de teksten rapten of eigenlijk schreeuwden. En 3 muzikanten op drums, bas en gitaar. De muziek bevatte elementen van metal, hardcore, punk en funk. De muziek en de rappers klonken opgefokt en agressief, de ritmes beukten massief en dat alles vormde een keihard geheel, de perfecte uitlaatklep voor een tiener in de jaren ‘90.

Dat de teksten in het Nederlands waren, maakte het helemaal bijzonder. Deze bevatten ook nog eens een dosis gezonde Haerlemsche humor die ik leuk vond, maar ook maatschappijkritiek, controversiële thema’s en scheldwoorden. Ja, laten we eerlijk zijn, Tering Tyfus vond ik gewoon prachtig.

Tering tyfus, mijn bloed zit vol met alcohol, ik snap geen hol, maar ik heb lol.
Dus laat me verdomme m'n bier opzuipen ook al moet ik daarna naar huis toe kruipen.
Ik ga heus wel weg rond de klok van vier, maar tot die tijd drink ik altijd nog bier.
Dus ik hoef geen cola, dat is voor mietjes, ik wil alcohol met twee leuke grietjes..

Ik vond het geweldig en met mij iedere Haarlemmer in het underground muziekcircuit. De SM optredens in Haarlem en omgeving waren altijd afgeladen en alle aanwezigen beukten en stagediveden er lustig op los. Cult. Ik heb in al mijn bezoekjes aan het oude Patronaat maar 1x iemand zien stagediven vanaf het balkon, balkondiven dus eigenlijk, en dat was tijdens een Space Marines concert. Dat zegt alles over de impact die deze band op Haarlem had.

In hetzelfde jaar als De Posse 2 kwam via het platenlabel Djax het debuut Sneller Dan God qua thee uit. Het bevatte de hits Abortus, Tering Tyfus, Intro, Slaytilost en SM. Ook Dood in de Sloot haalde het album dat qua titel veranderd was in Dood Aan De Sloot (Death To The Ditch) en ook andere lyrics had gekregen.

• Niet meer: "waarom zou een vrouw met een vrouw moeten vrijen, een kut is toch gemaakt om een paal in te heien?"
• Maar wel: "waarom zou een man met een vrouw moeten vrijen, een reet is toch perfect om een paal in te heien, ga maar liggen op je buik, spreid je dijen en kies lekker zelf bij wie je binnen kan glijden".

De jongens beseften waarschijnlijk zelf ook wel dat de boodschap op de eerste manier iets te dubieus was. Ook bevatte het nieuwe tracks als “Sneller Dan God”, “Dirk D En De Driedubbele Discomoord”, “De Druiven Zijn Gaar” en “The A-Rekilling of the False Prophet and the Killing of his Ludicrous Disciples”. Stuk voor stuk bangers met fantastische lyrics als:

Houd toch op met je gejammer, rot toch op met je gezeikAls kutgevoel echt waarde had was iedereen nu rijk

En:

Praatjes vullen geen gaatjes, maar mijn pik wel.

En:

Maar jouw gelul is uit de dertien uit het welbekend dozijnHet is niet moeilijk om te zien, je bent niet groot, je bent pas klein

Ik kreeg er geen genoeg van, liep in Space Marines t-shirts, had een Space Marines poster op mijn zolderkamer en was dan ook als een kind zo blij toen in 1997 bekend werd gemaakt dat er een vervolg op Sneller Dan God qua thee zou komen.

Grraarrbirr voldeed aan alle verwachtingen.

Het album was iets strakker en gepolijster zonder aan kracht in te boeten. Absolute hoogtepunt van deze plaat is La Familia met een geweldige bijdrage van Ten. Maar ook Paling Voor Jouw Zwijn, Flits, Wekkewok en Zwetend Van Lamlendigheid behoren tot mijn favoriete SM tracks.

In 1999 verscheen Don't Feel The Force.

Ook op dit album zette de groep weer een stap voorwaarts met strakkere muziek, een betere productie en goede tracks. Vooral nummers als Arnoud’s Mistake, Kannie Reppu, Jongens Van De Witt en Don’t Feel The Force zijn briljant.

Ze maakten zelfs een eerste videoclip voor het nummer Kannie Reppu:

Maar daarna was het klaar. Eeuwig zonde. Space Marines was absoluut 1 van mijn favoriete bands en zal dit eigenlijk ook altijd wel blijven. Ik ben opgegroeid met Space Marines. Mijn walkman en mijn discman hebben de tapes en cd's van deze Haerlemsche culthelden zo vaak moeten verdragen dat zelfs die oude machines de teksten nog kunnen meeschreeuwen. De demo + de drie uitgebrachte albums hebben me beïnvloed als rapper, als liefhebber en als persoon. Vanwege de teksten, de cult-status, het pionierswerk voor de Haarlemse scene en vanwege de heerlijke agressie. I love this shit.