2023 begon stroef, maar uiteindelijk verschenen er toch behoorlijk wat parels. Onder leiding van de Mighty Metallica natuurlijk, en tegelijk in de schaduw, want als Metallica een album uitbrengt, gaat daar wel heel veel van mijn aandacht heen. Maar toch heb ik nog genoeg kunnen ontdekken en ondergaan. Dus hierbij mijn jaarlijst van 2023.
Eervolle vermeldingen:
Thrice - The Artist in the Ambulance - Revisited
De belangrijkste eervolle vermelding is voor Thrice, die dit jaar het album The Artist in the Ambulance uit 2003 helemaal opnieuw opnam en uitbracht. Het resultaat is voor mij een schot in de roos. De vocal performance is beter, de sound is dikker en de productie is meer verzorgd. De fantastische songs komen veel beter tot zijn recht. Eigenlijk is dit voor mij een top 5 album van het jaar, maar omdat het een ‘revisited’ is, vind ik niet dat hij als volwaardige nieuwe plaat meetelt. En een man moet toch spelregels hebben.
Knocked Loose - Upon Loss
Een andere eervolle vermelding is er voor de band Knocked Loose die met de EP Upon Loss 2 nieuwe tracks uit heeft gebracht, als follow-up van het uit 2021 afkomstige A Tear in the Fabric of Life. Beide tracks op Upon Loss bevatten dezelfde maniakale intensiteit als de EP uit 2021 en zijn kneiterhard. Maar met 2 nummers kun je natuurlijk niet de albumlijst bestormen. Maar jezus, wat een tracks.
Andere eervolle vermeldingen:
20. Rot Away - Heavy Weight
19. Nas - Magic 3
18. Beumers & Tibbert - Season 2
17. Zulu - A New Tomorrow
16. Tim Beumers - RG PACK 07: Juwelier
15. The Ocean - Holocene
14. Larry June & The Alchemist - The Great Escape
13. Currents - The Death We Seek
12. Nas - Magic 2
11. Silent Planet - Superbloom
Maar dit zijn ze, de 10 beste platen van 2023:
10. End - The Sin of Human Frailty
Favoriete tracks: Gaping Wounds Of Earth, The Sin of Human Frailty, Embodiment Of Grief
9. Rome Streetz - Noise Kandy 5
Rome Streetz dropte vorig jaar nog een plaat op Griselda Records, maar eigenlijk heeft hij dat label helemaal niet nodig. Op het vijfde deel van Noise Kandy doet hij wat hij zelf wil en dat bevalt nog beter dan een door Westside Gunn gecureerde plaat. Deze hele plaat staat vol duistere beats, waarop Rome er lustig op los kan vuren. “Trust no one, the soul of a battle-scarred shogun / Plottin' new stickups with a old gun.” Zijn pistool is misschien oud, maar de kogels die hij afvuurt, komen hard aan. Ja, veel hustle-praat, en veel rekensommen met weegschalen, bricks en grammen, maar toch boeiend en vooral gewoon tof gerapt. Op fantastische beats. Procall, een Evidence productie is mijn favoriet, maar ook Fire At Ya Idle Mind, met Joey Bada$$ op een beat van Wavy Da Ghawd is gruwelijk. Heerlijke rapplaat dit.
Favoriete tracks: Hell Backwards, Fire At Ya Idle Mind, Procall
8. Staind - Confessions Of The Fallen.
Staind is zo’n band waar je van moet houden om in 2023 nog een nieuwe plaat van ze te willen luisteren. Staind doet over het algemeen namelijk helemaal niets nieuws. En ook Confessions Of The Fallen is weer een plaat waar Staind 10 nummers lang gewoon weer ouderwets Staind is. En dat na een pauze van 12 jaar, want de groep bracht in 2011 voor het laatst een plaat uit. En eerlijk is eerlijk, ik begon ze inmiddels ook echt te missen. Die emotionele vocals van Aaron Lewis raken altijd en ook dit album heb ik ook weer keihard mee zitten blèren in de auto, binnen een week na de release. Albumopener Lowest In Me is een stamper, met zware riffs en een climax met een schreeuwende Lewis, een betere openingstrack is voor Staind begrippen niet mogelijk. De rest van het album houdt de band de intensiteit van de opener aan en neemt het af en toe iets gas terug, op een track als Here And Now, en wordt af en toe het gaspedaal dieper ingedrukt, zoals op Cycle Of Hurting. Maar alles altijd in dienst van de emotie en ik ga er helemaal in mee.
Favoriete tracks: Lowest In Me, Here And Now, Cycle Of Hurting
7. Rafting Goods - Volume 2
2023 was voor Rafting Goods weer bizar productief. Meerdere packs, albums, EP’s en singles. En nu is veel uitbrengen natuurlijk niet per se een verdienste, het valt of staat met de kwaliteit van de releases. En die is dik in orde. Ik heb geen enkele track uit het kamp gehoord dit jaar, waarvan ik dacht; dit vind ik niet tof. Sterker nog, veel toffe releases. Maar het sterkste werk hebben ze bewaard voor Volume 2, het tweede groepsalbum. Dit album werd als 4 losse EP’s uitgebracht gedurende het afgelopen jaar, waardoor ik eigenlijk het hele jaar door wel Rafting Goods heb beluisterd. Een sneaky manier om telkens relevant te blijven natuurlijk, maar het werkt. Na de release van ‘D’ kun je het album in zijn volledigheid tot je nemen en dan vind ik het sterker, dan als losse EP’s. De flow van het album is goed en ondanks dat je telkens te maken hebt met andere producers en andere rappers, is er een bepaalde consistentie in de vibe van de tracks, waardoor de aanwezigheid van de vele mc’s juist versterkend werkt. En uiteraard heb ik mijn favorieten, en als die dan langskomen, is het extra tof. Tim, James, Mike, Nosa, Tenshun en NTAN zijn die rappers voor mij. Zal wel aan de leeftijd liggen.
Favoriete tracks: Temperatuur Stijgt, Film, Wilt Chamberlain, Niet Hetzelfde
6. Jesus Piece - …So Unknown
Wat. Een. Beuker. Deze plaat heb ik dit jaar regelmatig geluisterd als ik het op mijn werk even helemaal had gehad. Na een klein half uurtje Jesus Piece ben ik normaal gesproken weer helemaal opgeknapt. En dan ondertussen typen met de toetsaanslag van een ploertendoder, heerlijk. Alles is zwaar aan deze plaat, de riffs zijn kettingzagen en de breakdowns halen flatgebouwen naar beneden. Dit is het muzikale equivalent van een doorgefokte pitbull voor hondengevechten, maar dan op steroïden. De lyrics op FTBS zijn ook perfect voor die na-een-meeting-stoom-afblazen-momenten. It’s in one ear, out the other, I ain’t hearin’ it. Keep your mouth shut! Save your breath, don’t waste both of our time. Yeah, I hear what you’re sayin’, but it doesn’t mean shit to me! Ja, ik ga heel lekker op de sloopdrang van Jesus Piece.
Favoriete tracks: Tunnel Vison, FTBS, Gates of Horn
5. Baroness - Stone
Baroness is een bijzondere band. Als iemand mij zou vragen wat voor muziek ze maken, zou ik niet eens een antwoord hebben. Baroness is Baroness, gewoon. Even fantastisch als bijzonder. Vooral live. En op eerdere platen, want daar zijn er al een paar van. Purple uit 2015 vond ik geweldig, Gold & Grey uit 2019 iets minder. Het was dus even spannend waar Stone zou landen. Gelukkig gaat de sound, power en energie van deze plaat weer meer richting de sound van Purple en sluit het aan op wat ik goed vind aan Baroness en dat is dat ze krachtige songs maken, die passie belichamen. De rauwe zang van John Baizley geeft kippenvel als hij echt aanzet en boven de muur van geluid uitschreeuwt: I remember every last word, I remember it all.
Favoriete tracks: Last Word, Beneath the Rose, Shine
4. El Michels Affair & Black Thought - Glorious Game
El Michels Affair is een soulband die al eerder met rappers werkte en in het verleden nummers van Wu-Tang bewerkte tot live-songs. Dat zij een keer een heel album met een rapper zouden maken, was onvermijdelijk. Dat dit Black Thought zou worden, hadden ze misschien zelf niet kunnen dromen. De rapper van The Roots is gewend om met een band te werken en dat geeft deze samenwerking direct een vertrouwd gevoel. De sound ligt redelijk in het verlengde van een The Roots album, en daar is helemaal niets mis mee. El Michels Affair creëert een fijne sfeer en Black Thought, tsja, Black Thought is absurd. De manier waarop hij zijn beelden schetst, is weer zo treffend, dat het lijkt alsof je naast hem staat, terwijl hij rapt en je precies ziet wat hij ziet. Op The Weather zegt hij (terwijl de beat midden in de verse verdubbelt in snelheid en Thought zijn pace strak houdt): It's understood that South Philly was a marvel, I'd never be one to argue / The cracks in the pavement, front steps made of marble / The smell of Pine-Sol, my grandmother kept 'em clean, y'all. Je bent gewoon in 1x daar, in South Philly, bij zijn oma. Echt fantastisch. Op de track Alter Ego beschrijft Thought hoe hij over een creatieve dip heen kwam en geeft daarmee een kijkje in zijn hoofd. Prachtig geschreven, heerlijk gerapt. Black Thought is een baas.
Favoriete tracks: The Weather, That Girl, Alter Ego
3. Invent Animate - Heavener
De progressieve metalcore van Invent Animate behoort voor mij tot het beste wat dit genre momenteel te bieden heeft. Denk aan Northlane, Silent Planet, Currents en Erra. Maar dan dus beter. En dit komt vooral doordat de muziek van Invent Animate aanvoelt als een warme deken van wolken. De strakke ritmesectie, intense riffs en fantastische zang laten je zweven en terwijl je net comfortabel in de lucht hangt, vallen alle wolken weg en maak je een vrije val die je een adrenalineshot geven ter grootte van de spuit die Vincent Vega in Mia Wallace steekt, als de bezwerende zang plaats maakt voor een brute schreeuw en de band het gaspedaal vol intrapt voor heavy riffs en zware breakdowns. De hele plaat lang beweeg je tussen hemel en aarde en als zanger Marcus Vik zijn strot opentrekt, kun je niet anders dan gebiologeerd luisteren en je mee laten slepen met het kippenvel op je rug. Tel daar teksten bij op die emotie en pijn ademen, en dit album klopt op alle fronten. En het raakt mij.
Favoriete tracks: Absence Persistent, Shade Astray, Elysium
2. Hail The Sun - Divine Inner Tension
New Age Filth uit 2021 was mijn kennismaking met Hail The Sun en sinds die plaat met terugwerkende kracht fan geworden van alles dat de band gemaakt heeft. Hail The Sun heeft de gave emotie te vangen in songs die even meeslepend als sferisch, even complex als toegankelijk en even agressief als catchy zijn. En op Divine Inner Tension is dat opnieuw gelukt. En meer. De complexe gitaarpartijen, de overdonderende drumpartijen en de emotioneel beladen zang van Donovan Melero komen vanaf albumopener Tunnel Vision Alibi als een stortvloed over je heen en het enige dat je kan doen, is het ondergaan. Met overgave, want dat is precies wat Hail The Sun belichaamt. Zowel in tekst als in woord. I embody every threat you feel within, 'cause if I'm with you then I'm with you 'til the end. Hoogtepunt is afsluiter Under The Floor waarbij Donovan zingt vanuit het perspectief van een slachtoffer van seriemoordenaar John Wayne Gacy. Heftig en intens.
Favoriete tracks: Mind Rider, Chunker, Under The Floor
1. Metallica - 72 Seasons
Natuurlijk is 72 Seasons mijn favoriete plaat van 2023. Ik heb geen enkele plaat dit jaar zo veel geluisterd als deze. Ik stond daardoor ook in de Spotify top 0,5% van Metallica luisteraars van 2023, wereldwijd. Op zich natuurlijk ook niet gek als Inamorata, met zijn ruim 11 minuten, mijn favoriete track is. Ik schreef al eens een recensie over 72 Seasons en eigenlijk ben ik het daar nog volledig mee eens.
Favoriete tracks: Inamorata, Room of Mirrors, Too Far Gone?
