Ik heb er even over moeten doen, maar ik denk dat ik een mening heb over Heavy Metal Kings. Het project van Jedi Mind Tricks mc Vinnie Paz en La Coka Nostra mc Ill Bill kwam uit op 5 april en nu een maand later heb ik de plaat genoeg geluisterd om er iets over te zeggen.
Is het origineel? Nee.
Is het vernieuwend? Nee.
Is het wereldschokkend? Nee.
Is het een classic? Nee.
Is het dope? Hell yeah.
Vanaf de eerste beat word je meegenomen in de wereld van Vinnie & Bill en ze weten me daarin een heel album rond te leiden. In die wereld maak je kennis met geweld, seriemoordenaars, politiek, conspiracy theories en vooral met zeer dikke boombap Hip-Hop beats die de attitude hebben van een Heavy Metal groep.
Beide mc's hebben een herkenbare stem en flow die ze door de jaren heen ontwikkeld en geperfectioneerd hebben. De mannen doen waar ze goed in zijn en wijken daar niet vanaf. Datzelfde geldt voor de lyrics. De meeste topics zijn op eerdere releases al eens voorbij gekomen en de rappers verrassen me daar dus niet mee.
Toen ik het album voor het eerst beluisterde, was ik dan ook niet superenthousiast. Ik kreeg niet de kriebels, die ik wel bij eerdere releases uit hun hoek had. En toch zette ik de plaat steeds weer op de laatste tijd. Ik bangde mijn hoofd kapot op Leviathan (The Spell Of Kingu) dat geproduceerd is door DJ Muggs, ik ging hard op Keeper of the seven keys geproduceerd door C-Lance en ik genoot van de autobiografie van David Koresh die Ill Bill op rijm heeft gezet in de track Impaled Nazarene.
Het bleek dus toch gewoon een dope album. Een album dat je checkt voor de harde beats, scratches en de dope raps. Een Hip-Hop album zoals een Hip-Hop album hoort te klinken. In mijn oren dan. Ik ben fan van Vinnie & Bill en ga gewoon los als ik Vinnie een verse hoor openen met de woorden: I'm Manowar in '84, my shine is just sick, legend of the third degree god, Hiram Abiff.
Ik kan me ook wel voorstellen dat je het niet goed vindt. Maar dan is het gewoon niet jouw soort Hip-Hop. Dat kan. Het is niet vernieuwend, je kunt er niet op dansen, het is niet vrolijk en het gaat ook niet over vrouwen. Als je een kritische, donkere en realistische kijk op de wereld wilt, check dan vooral het klapstuk Children Of God. En check dan deze plaat.
Luister hier naar Children Of God:
Kijk hier naar de eerste video van de plaat voor Blood Meridian:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten